παιχνιδιάτορας

και παιγνιδιάτορας, ο

1. αυτός που έχει ως επάγγελμα να παίζει ένα μουσικό όργανο σε λαϊκές συγκεντρώσεις και γιορτές, μουσικός λαϊκής ορχήστρας

2. στον πληθ. οι παιχνιδιάτορες

συγκρότημα από λαϊκούς οργανοπαίκτες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παιχνίδι / παιγνίδι + κατάλ. -άτορας (πρβλ. συμβουλ-άτορας)].